ساده بودیم

 

ساده بودیم ساده بودیم ساده مثل قلب عاشق
 

مثل ساحل یه دریا چشم به راه خط قایق
 

ساده بودیم ساده بودیم خونمون جای صدا بود
 

فصل خاموشی مهتاب فصل دلتنگی ما بود
 

از عزیزترین عزیزا دم به دم دشنه می خوردیم
 

وقت خواب جای ستاره زخمامون و می شمردیم
 

قصه قصه ی سفر بود روی تیغه ی یه دشنه
 

زندگی فقط همین بود دریا دورو لبا تشنه
 

ساده بودیم ساده بودیم
 

اما هیچ کس حرفای ما رو نفهمید
 

هیچ کسی پولک نورو رو شبای ما نپاشید
 

ساده بودیم ساده بودیم که بفهمیم معنی حادثه هارو
 

بچشیم از این رفیقا طعم تلخ پشت پا رو
 

هر چی بودیم هر چی هستیم هنوزم مثل قدیمیم
 

اهل این حال و هواییم مهمون همین زمینیم 

 

 

 

                                               برگفته از وبلاگ علی جون عزیزم 

 

                                            http://www.alone-man.blogsky.com