دریا و مرد

تنها و روی ساحل

مردی به راه می گذرد

نزدیک پای او

دریا، همه صدا .

شب، گیج در تلاطم امواج .

رو می کند به ساحل و در چشم های مرد

نقش خطر را پر رنگ می کند .

انگار

هی می زند که: مرد! کجا می روی، کجا ؟

و مرد می رود به ره خویش .

و باد سرگردان

هی می زند دوباره : کجا میروی ؟

و مرد می رود.

و باد همچنان ...

امواج، بی امان،

از راه می رسند

لبریز از غرور تهاجم .

موجی پُر از نهیب

ره می کشد به ساحل و می بلعد

یک سایه را که برده شب از پیکرش شکیب .

دریا، همه صدا .

شب، گیج در تلاطم امواج .

باد هراس پیکر

رو میکند به ساحل و ... 

استاد

سهراب سپهری