چه آسان تماشاگر سبقت ثانیه هاییم
وبه عبورشان میخندیم
چه آسان لحظه ها رابه کام هم تلخ میکنیم
وچه ارزان به اخمی میفروشیم
لذت باهم بودن را
چه زوددیرمیشودو نمیدانیم که فردا می آید
وشاید ما نباشیم