غزل شراب تلخ می‌خواهم که مردافکن بود زورش از حافظ

_{شراب تلخ می‌خواهم که مردافکن بود زورش}

_{که تا یک دم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش}

_{سماط دهر دون پرور ندارد شهد آسایش}

_{مذاق حرص و آز ای دل بشو از تلخ و از شورش}

_{بیاور می که نتوان شد ز مکر آسمان ایمن}

_{به لعب زهره چنگی و مریخ سلحشورش}

_{کمند صید بهرامی بیفکن جام جم بردار}

_{که من پیمودم این صحرا نه بهرام است و نه گورش}

_{بیا تا در می صافیت راز دهر بنمایم}

_{به شرط آن که ننمایی به کج طبعان دل کورش}

_{نظر کردن به درویشان منافی بزرگی نیست}

_{سلیمان با چنان حشمت نظرها بود با مورش}

_{کمان ابروی جانان نمی‌پیچد سر از حافظ}

_{ولیکن خنده می‌آید بدین بازوی بی زورش}